Το Ρομαντικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έκανε ένα κάλεσμα σε καλλιτέχνες ώστε να συμμετάσχουν σε αυτό το μεγάλο project που ονομάζεται: «Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας». Κάθε καλλιτέχνης θα λάμβανε το γράμμα ενός αυτόχειρα και θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα έργο το οποίο θα συνομιλεί με το γράμμα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυτό που συνοδεύει το έργο στην έκθεση.
Αύγουστος 1929. Έξω από την κωμόπολη Γαλάτιστα στη Χαλκιδική οι χωρικοί αντίκρυσαν έναν νεαρό άνδρα κρεμασμένο σε ελαιόδεντρο. Το σχοινί είχε εισχωρήσει στη σάρκα, μόλις που τον συγκρατούσε από τον λαιμό πριν αποκοπεί. Ψάχνουν τις τσέπες του. Ήταν ο άρτι απολυθής στρατιώτης Ηλίας Γούναρης και στο σημείωμα του ζητούσε συγνώμη από τον αδελφόν του για τα οικογενειακά προβλήματα που είχαν προκληθεί. Κατέληγε: “Αφήνω υγείαν εις τον αδελφόν μου και την νύμφην μου, προς την οποίαν έχω να γράψω πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορώ γιατί τα μάτια μου εγέμισαν αίμα.” Τον Ηλία θα τον έθαβαν κάτω από την ίδια ελιά του τραγικού του τέλους.
ΕΡΓΟ: Η Αιμιλία Αντωνίου στο έργο της “Εκτατό αίσθημα” καλύπτει την επιφάνεια του τελάρου με λιωμένο κερί δημιουργώντας υφές. Το βαρίδιο παραπέμπει στο εκκρεμές της ζωής αλλά και στο συγκεκριμένο γεγονός. Κάτω από το βαρίδιο στο πάτωμα θα έβαζε μια χούφτα χώμα από τη Γαλάτιστα. Οι περιορισμοί της πανδημίας Covid δεν της επέτρεψαν να ταξιδέψει για να βρει το χώμα που αναζητούσε. Εκκρεμεί…
Social Media Links